رابطه خودکارآمدی حافظه و امید به زندگی با کیفیت زندگی سالمندان استان اصفهان

زمینه و هدف: اگرچه همراه با رشد جمعیت و افزایش امید به زنشدگی در کشور سیر سالمندی روندی صعودی داشته، اما ضرورت توجه به کیفیت زندگی و مشکلات مربوط به حافظه در این قشر هنوز مورد توجه قرار نگرفته است.  عوامل متعددی در کیفیت زندگی سالمندان نقش دارند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط خودکارآمدی حافظه و امید به زندگی با کیفیت زندگی سالمندان استان اصفهان است. روش بررسی:  دراین مطالعه توصیفی- مقطعی 120 نفر از سالمندان 60 تا 70 ساله شهر اصفهان در سال 1392 با مراجعه به پارک ها و مساجد و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه های کیفیت زندگی سالمندان لیپاد، پرسشنامه خودکارآمدی حافظه (mseq) و مقیاس امید اشنایدر مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده در مورد ارتباط بین متغیرهای کیفیت زندگی، خودکارآمدی حافظه (29/0 =r) و امید به زندگی (40/0=r) نشان داد که بین این متغیرها در سالمندان ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد (01/0>p). همچنین تحلیل رگرسیون بیانگر این بود که خودکارآمدی حافظه و امید به زندگی ، قادر بودند % 13/0 واریانس کیفیت زندگی را تبیین کنند. نتیجه گیری : اگر سالمندان بتوانند از توانایی های جایگزین حافظه استفاده کنند و به خود کارآمدی حافظه برسند امید به زندگی و کیفیت زندگی در آن ها افزایش خواهد یافت.